اولين فعاليتهاي هواشناسي در ايران توسط سفارتخانه هاي انگليس و روس در تهران و مناطق نفت خيز جنوب كشور انجام گرفته كه اطلاعات آن به آرشيو كشورهاي مربوطه منتقل گرديده و در دسترس نمي باشد .در سال 1298 در برنامه درسي مدرسه برزگران درس هواشناسي گنجانده شد و توسط معلمان فرانسوي تدريس مي شد و در همان محل اولين سكوي هواشناسي احداث شد و در آن در جه حرارت ، رطوبت نسبي ، ميزان بارندگي ، اندازه گيري مي شد. اين ايستگاه در سال 1308 كامل شد و اكثر پارامترهاي جوي را ديده باني مي كرد.

هواشناسي با جنگ جهاني دوم در ايران موجوديت يافت . در آن زمان كشورهاي متفقين براي حفظ ايمني خطوط پروازهاي خود در چند فرودگاه كشور اقدام به تاسيس ايستگاههاي اقليم شناسي ( كليماتولوژي ) و نيز بارانسنجي در سطح كشور نمودند و بعدها در سال 1326 در اداره هواپيمايي كشوري يك واحد كوچك هواشناسي به طور رسمي داير شد كه امور مربوط به نيازهاي هواشناسي هواپيمايي را اجرا مي كرد و نخستين گروه ديده بانان هواشناسي ايران هم در سال 1327 فارغ التحصيل شدند. هواپيمايي كشوري نيز به علت نياز به اطلاعات جوي در فرودگاهها ي اصلي كشور اقدام به تاسيس ايستگاههاي هواشناسي كرد . در اثر نياز شديد برنامه ريزان به آمار و اطلاعات اقليمي از نواحي مختلف كشور و ناهماهنگي در تاسيس ايستگاههاي هواشناسي كه توسط بخشهاي مختلف انجام مي شد ، مسئو لان وقت تاسيس يك واحد هواشناسي مستقل در كشور را ضروري دانسته و در سال 1334 شمسي اداره كل هواشناسي كشور وابسته به وزارت راه و ترابري تاسيس شد. اين اداره كل بعدها به صورت سازماني مستقل زير نظر وزارت جنگ قرار گرفت كه بعد از انقلاب اسلامي مجددا زير نظارت وزارت راه وترابري در آمد. در هنگام تشكيل اداره كل هواشناسي در سال 1334 تمامي ايستگاههاي هواشناسي كه توسط بخشهاي مختلف تاسيس شده بودند به اين اداره كل واگذار شد. ايستگاههاي واگذار شده از نوع سينوپتيك ، اقليم شناسي و باران سنجي بودند كه هر يك ديده باني هاي مربوط به خود را انجام مي دادند.

در آن زمان تعداد ايستگاههاي سينو پتيك 34 و اقليم شناسي 107 و باران سنجي 160 بود. گسترش ايستگاههاي هواشناسي و توسعه شبكه آن پس از انقلاب اسلامي شتاب بيشتري پيدا كرده، در سال 1338 هواشناسي ايران به عنوان يكصدو سومين عضو سازمان هواشناسي جهاني به عضويت اين سازمان جهاني در آمد.

سازمان هواشناسي كشور قبل از انقلاب بيشتر در خدمت حمل و نقل هوايي و صنعت هواپيمايي بود و به مسائل هواشناسي كاربردي كمتر توجه مي شد ولي پس از انقلاب اسلامي و با تعيين كشاورزي به عنوان محور اصلي فعاليتهاي اقتصادي كشور ، اين سازمان نيز خدمات خود را به سمت كشاورزي متوجه كرد و امروزه توسعه ايستگاهها و بهبود سيستم آمار هواشناسي كشور در جهت ارائه خدمات به بخشهاي تحقيقاتي كشاورزي ، دامداري ، آبياري و غيره گرايش دارد. امر تحقيقات به عنوان بخشي از فعاليتهاي مستمر اين سازمان بدون استفاده از كامپيوتر و اصلاح روشهاي جمع آوري و بايگاني آمار ميسر نبوده و لذا از سال 1362 سعي شد با تجهيز مركز كامپيوتر سازمان به يكي از پيشرفته ترين كامپيوتر هاي موجود در جهان و باتبديل نقشه ها و گرافها به صورت ميكرو فيلم ، مجموعه اين مدارك بتواند پژوهشگران رادر دسترسي سريع به اطلاعات ياري كند.